Tieltse buitenpoorters van Kortrijk in de Kortrijkse weesboeken (1403-1796)

Poorters waren stadsbewoners die bepaalde personele en politieke rechten genoten, welke aan de andere ingezetenen – de ghedieden – ontzegd waren. Ook mensen die buiten de stad woonden konden poorter worden. Ze werden buitenpoorters genoemd. De 170 wezerijregisters in het rijksarchief van Kortrijk zijn alle gedigitaliseerd en online te lezen op de website van het Rijksarchief (Agatha).Ze vormen de basis voor de tabel in deze uitgave.
Een wees is een minderjarig persoon die één of beide ouders verloren heeft. In onze streken werd men meerderjarig op de leeftijd van 25 jaar. Na het overlijden van één van de ouders moest de langstlevende (houder of houderigge) binnen de 14 dagen à 6 weken, naargelang de streek waar men woonde, de weeskamer of de bevoegde schepenen verzoeken een voogd te aan te stellen en hen een inventaris (staat van goed) te bezorgen van alle bezittingen die deze wezen toekwamen.
Naast de parochieregisters vormen wezerijdocumenten een rijke bron van informatie voor de genealoog. Parochieregisters nemen over het algemeen een aanvang begin 17e eeuw (voor Tielt is dit 1612). Weesregisters gaan veel verder terug in de tijd. Het oudst bewaarde weesboek van Kortrijk dateert van het jaar 1403.
Dit werk bevat een overzicht van de weesakten van Tieltse buitenpoorters van Kortrijk vanaf 1403 tot 1796 die voorkomen in de 170 eerder genoemde weesboeken. Dit omvat naast staten van goed ook voogdijrekeningen, verzoekschriften, huwelijkscontracten enz. Van alle akten worden de voornaamste genealogische gegevens gepresenteerd in tabelvorm: ouders, kinderen en voogden, vergezeld van de datum van de akte en een verwijzing naar het nummer en de naam van het weesboek.
Om het zoeken naar voorouders snel te laten verlopen is de tabel alfabetisch gerangschikt op de eerste kolom waarin de namen van ouders, zowel mannen als vrouwen, geïntegreerd zijn.